جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

دست هایم آتش گرفته است، داغ است
جهنم: دست های من –به اغراق- است

گُر گرفته ام، چون تنور، تابستــــــان
نگاههـــای تو در حــکم ییلاق اسـت

از کویر آمده ام؛ نگو که چرا
جای چشمهای تو، مقـــصدم باغ است

هزار کودک احساس خود را کشت
کسی که بند خشیت املاق است

مبین که در خویش همیشه می سوزم

مخواه که در آتش طاقتم طاق است